Оваа калдрма упорно ја товарам со несоници
а таа немо ги впива во своите пори
каде се таложат како прашинки на мокар јазик.
Залудно чека некој ветрец да ги издува,
со бакнеж или воздишка сеедно.
Залудно, овде воздухот не се менува
ниту кога во душата бури се брануваат.
Само по некој син акорд се стркалува
на нејзините румени образи
и некаде кај вратот се претвора во свирепа дисторзија
која лакомо го гризе и раскрвавува мекото месо.
Додека на нејзините слепи трепки
се лепат грутки туѓи погледи,
се надвиснува новото утро
со мирис на испарен алкохол,
стар љубовник и истрошен паричник.
стар љубовник и истрошен паричник.
Сонот успеа итро да ја заобиколи нејзината свест...
Сеедно, и онака
тој е привилегија на среќните
и на среќно заљубените.
и на среќно заљубените.
No comments:
Post a Comment