Месечина

Кога ќе пораснам малечка
ќе се протнам низ ѕвездите како сениште
и ќе ја дофатам Месечината.
Гласно ќе му ја украдам на заспаното небо
и ќе ја тркалам по дупнатите улици,
ќе ја извалкам во градскиот смог,
ќе ја налепам со туѓи воздишки,
ќе ја прободам со неколку искршени огледала
дур не почне да крвари и 'рѓосува.
Потоа ќе ти ја треснам од главата
за да се распрсне во проѕирна прашина,
и потоа полека ќе те заборавам.

Потоа, кога ќе остарам голема
веќе нема да има Месечина
за никој друг да не може да ми ја симне.