Духови

Ми мирисаш на сончев дожд кој се исцедува

од облаци закачени на бодликава жица.

Имаш вкус на разбудено столетие

кое се тркала по изгорено речно корито.

Ме гледаш како да ме познаваш од некој излог

на продавница за сувенири од минатиот живот.

Ме допираш како да сум сечија само не твоја,

ме бакнуваш како да сакаш да сум само твоја,

водиш љубов со мене како да сакаш да сум некоја друга.

Ми се смееш како да сакаш да ме расплачеш

за безгласно да се исплачеме заедно,

сè додека не си отидат сите духови

од оваа куќа без темел и покрив.