...

Се тркала по челото
неуморно и несмасно,
се превиткува во грчеви,
пулсира во ритамот на срцето,
се дави во капки пот,
се израмнува при секој допир.

Ја гледам секој ден во огледалото
и секогаш е различна.
Понекогаш ми се потсмева,
понекогаш ме сожалува,
понекогаш вреска во сиот свој немир,
понекогаш е виновна и молчи,
понекогаш се срами да ме погледне,
понекогаш е лута и ме мрази...

Но секогаш е тука,
и кога не можам да ја видам,
знам, ја чувствувам.
Една брчка.