Ништо

Некако чудно ти стои таа насмевка,
ти ги продлабочува брчките            
и повеќе личи на грч на тоа твое немо лице,
одамна истрошено на тривијалности.

Како да поминале векови,
не те препознавам зад тој поглед без ѕвездена прашина,
ниту можам да најдам некоја сличност
со она што останало како сеќавање.

Само празно, треперливо отчукување
е она што ја исполнува тишината
додека сите гласно спијат
во овој град исткаен од призраци.