Огледала

Во моите очи има искршено огледало.

Светот е подeлен на мали делчиња

со остри рабови и крвави дамки.

Во нив луѓето имаат чудни пропорци и развлечени лица,

а  нивните очи често ја менуваат бојата.

Кога се смеат им растат вампирски заби,

а кога се движат немаат сенки.

Кога се љубат, се гризаат но не оставаат траги,

кога се мразат си личат едни со други,

кога се галат им се брчка кожата.

Често ги мијам парчињата стакло,

најчесто ноќе, кога сите спијат или мижат.

Но дамките не се мијат со горчина од солзи...

Од завист и пакост ги кршам туѓите огледала,

фрлам со камчиња искреност.

Залудно.

Нивниот свет останува цел,

го штитат со ефтини бисери,

силни парфеми и шарена шминка.

Забите им се бели,

насмевките розеви.

Срцата  им се матни,

погледите - проѕирни,

зборовите - јалови,

но толку убави,

толку убави!