Имам нешто како празни сеќавања,
не вредат ни колку отпушок од цигара,
не знам каде да ги сместам,
немаат ни форма, ни боја,
проѕирни се како воздишка,
бледи се како стакло,
суви како прашина...
Ги прашувам што сакаат од мене - молчат,
немаат фантазија ни да измислат лажен одговор,
толку се беспотребни што само моето постоење им дава смисла.
No comments:
Post a Comment